GR5 Augustus 2000 Lettenbach – Ribeauvillé (123 km)

Zaterdag, 12/8/00, 22.06, Natzwiller (Frankrijk).

Vandaag naar de Vogezen gereden voor het vervolg van de GR. In totaal 630 km. in de Audi die het voortreffelijk deed. Het was een (zeer) warme dag en de airco heeft hard moeten werken. Wel heb ik me dood geërgerd aan de bewegwijzering. In Venlo wezen ze naar de 63 terwijl het de 61 had moeten zijn. In Duitsland wezen ze naar Ludwigshafen terwijl het Mannheim was en bij Karlsruhe ging ik de mist in. Heb me de pestpokken gezocht om weer om de autobahn te komen. Ter aanvulling op deze ergernis werd ik tijdens het bezinetanken door een wesp in mijn hals (achter) gestoken hetgeen onaangenaam was en bovendien niemand aanwezig om het eens prettig uit te zuigen.. Nu zitten we op een stille camping. heerlijke avond en mooie zonsondergang over de bergen met een rustiek uitzicht. We hebben zojuist gebarbecued en de afwas gedaan. Nu op dit moment berekent Frans de route voor morgen. De lamp brandt, het is nog warm, maar het koelt wel al af (in korte broek). Op tafel staan de kaarsjes en de krekels in de verte zingen. Verder hoor je helemaal niets. Morgen moeten we meer dan 20 km. over de bergen (De Col du Donon) zonder mogelijkheid tot foerageren. De zon zal morgen heel warm zijn (zegt het weerbericht).

Zondag, 13/8/2000, Lettenbach - Col du Donon (21 km)

Vandaag zijn we gelopen van Lettenbach naar Col du Donon. Dat was ca. 20 km en 750 meter stijgen. Onderweg veel last gehad van omgewaaide bomen (apres la tempete de decembre 1999) en mede daardoor hadden we (i.c. Frans) vaak moeite met het vinden van de route. Het asfalt (waar we nauwelijks over hebben hoeven lopen) borrelde kleine zwarte belletjes teer op. De route was wel mooi door eenzaam bos en berggebied en de zon straalde de hele dag. Gelukkig liepen we op hoogte (eindigend op 1000 meter) waardoor het iets minder heet was.

Maandag 14/8/2000, Col du Donon - Champ du Messin (18 km)

In de verte kinkt het onweer na weer een warme dag GR-en. Vandaag zijn we gelopen van Col du Donon naar Champ du Messin. Dat was volgens het boekje 4 1/2 uur. Wij hebben er dus 7 uur over gedaan, van 10 tot 17.00 uur. De route was bar slecht aangegeven waardoor we soms echt het spoor bijster waren. Zonder kompas was het traject van vandaag ondoenlijk geweest. We hebben vandaag ook weer 750 meter geklommen en 400 gedaald.

Onze route voert ons langs ‘Der Struthof’, een oude boerderij, gelegen hogerop in de bergen in een soort van dal. Tegenover de boerderij een uitspanning waar we cola drinken. De Struthof blijkt tot onze verbazing een oude gaskamer te herbergen, nog uit WOII. Je kunt die bezichtigen, maar dan moet je wel wachten op de volgende rondleiding. Daar hebben we geen zin in en we gaan verder.
Later, thuis, lees ik in het boek ‘Nacht und Nebel’ van Floris Bakels die in WOII geïnterneerd was in het Concentratiekamp Natzweiler de volgende passage.

“Op een dag werd een van de Blocks naast het Revier van een speciale omheining voorzien. De volgende dag zagen wij tot onze stomme verbazing vele tientallen, misschien wel honderd donkerogige vrouwen met felgekleurde hoofddoeken zich verdringen achter het hek. Wilde vrouwen waren het, ze spraken een onbekende taal, ze maakten grapjes tegen ons. Enkele dagen later was de barak uitgestorven. Door Hans Docters van Leeuwen, dierenarts die buiten het kamp de honden en andere dieren van de SS verzorgde, kwam ik het te weten. Een eind beneden het Lager lag een oude boerderij, Struthof genaamd. Deze was ontruimd en als gaskamer ingericht. Daar waren onze vriendinnen, zigeunerinnen, allen afgemaakt. Een van hen had een kindje ter wereld gebracht vlak voordat zij en de pasgeborene werden verstikt”.

In hetzelfde boek wordt beschreven hoe een jonge Poolse verzetstrijder wordt opgehangen. Drie kwartier duurde het sterven. We kwamen ook langs de fusilleerplaats waar ik een foto van Frans heb gemaakt en weer wat verderop langs een van de lorries die de gevangen bergopwaarts moesten zeulen, vol met steen. Echt bevatten kun je dit alles niet, vanuit het hier en nu.

Verder bovenaan kwamen wij langs Natzweiler. Een grote parkeerplaats met honderden dagjesmensen, kassa’s met entreekaartjes en stalletjes met ansichtkaarten en daarachter, slecht te zien, rijen keurig geverfde barakken, stram in het gelid. Wij zijn daar voorbij gelopen en kregen bij een achteringang, hogerop nog, zicht over het kamp. We verbaasden ons erover dat de mensen niet ontsnapten. Rondom bos en bergen!

Al met al best wel een zware dag met heel veel zweten. Zojuist hebben we bij de supermarkt eten gekocht om andermaal te barbecuen en dat gaan we zo dus doen. Gisteravond zijn we wezen uit-eten. Was prima. We waren gisteren dan ook pas om 10 uur terug bij de tenten. Nu, 19.00 uur, is het nog knap warm, maar de donder rommelt.
 

Dinsdag, 15/8/2000,  Champ du Messin - maison forestière Welschbruch (19 km)

Gisteravond zette het onweer niet door en hebben we onze barbecue (voortreffelijk) ongestoord kunnen genieten. Daarna hebben we genoten van de Armanjac en daarna moest er veel water worden gedronken (volgens Frans om de brains voldoende te kunen laten zwemmen). Vannacht een paar plensbuien en wat gedruppel en vanmorgen was het weer droog met blauwe lucht en brave wolken. We hebben ons verwend en hebben uitgeslapen tot wel kwart over acht. Om iets voor half elf liepen we weer vertrekkend van Champ du Messin. De route liep door goeddeels vlak terrein, soms wat stijgend en hele stukken dalend en niet zoals de vorige dagen toen het echt af en toe buffelen was. Bij elkaar hebben we niet veel meer dan 300 meter geklommen en ca. 18 km. gelopen. Onderweg kwamen we nog door een soort van kuurstadje (Hohewald of zoiets) met veel vergane hotelglorie en nu tentjes met snuisterijen langs de weg. Verder ook vandaag weer veel omgevallen bomen. De route was vandaag wel voortreffelijk aangegeven. Echt moe zijn we nu niet alhoewel de 2 vorige dagen nog wel een beetje in de kuiten zitten. Straks gaan we uit-eten. Het is hier vandaag Maria Hemelvaart en dat is hier een nationale feestdag en dus zijn alle winkels dicht. We zijn vandaag gelopen tot Wellsbruch. We zitten hier in Duits/Frans overgangsgebied. De mensen praten een soort van Duits dialect. In de vorige eeuw is dit gebied Duits geweest.

Zoals gebruikelijk komt Frans tot de conclusie dat we het vooraf thuis met de voetjes op de bank geplande traject niet gaan halen en stelt hij een nieuw einddoel. Hij legt de lat nu bij Ribeauvillé. Ik vind dat heel goed. We zullen zien.

Woensdag, 16/8/00, Welschbruch - Andlau (17 km)

Strak blauwe hemel, hele kleine witte wolkjs en heel heel helder, dat was het prachtigste warme weer van vandaag. We zijn braaf op tijd opgestaan, half acht, en om 9 uur reden we van de camping af met alle spulen bij ons. Vervolgens naar hier, camping a la ferme, in Breitenbach. Tent opgezet en toen weer terug gereden naar Le Hohwald. Al met al hebben we daarna toch nog ruim 5 uur gelopen en nauwelijks hoeven klimmen. De tocht leidde ons door veel bos (route heel goed herkenbaar, weinig omgevallen bomen) en daarna door Barr, een typisch Alzace-weinstadje (alles hier is dubbeltalig, ee wonderlinge mengeling van Duits en Frans). Barr ligt temidden van wijngaarden, fraai om te zien, maar nog te vroeg om van te snoepen. Dat laatste doen we wel zo af en toe van bramen en frambozen.Het campingkje hier is echt a la ferme, beetje rommelig, maar wel stil en prettig. Mijn tent staat onder een gele pruimenboom, best wel al lekker. Daarnaast een appelboom en linksachter een weitje met paarden. Over de route van vandaag is verder niet zo heel veel te melden. We hebben in Barr eten voor alweer een barbecue gekocht en die gaan we (Frans dus want ik kan dat niet!) zodadelijk maken. Onze route vandaag eindigde in Andlau (nb. onderweg zijn we de bron van de Andlau gepasseerd) waar de auto stond. Voor morgen staat er een wandeling van 6 1/2 uur met 700 meter klimmen op het programma.

Donderdag, 17/8/2000, Andlau - Scherwiller (25 km)

Zo rustig was het campingkje nou ook weer niet. Jongelui crossten met een minietje met veel lawaai en moesten tot 's avonds laat ook nog lachen! Er vielen vannacht steeds rijpe pruimen op mijn tent en van de boom naast mijn tent brak een hele tak af met veel vers fruit). Achter mj loeien nu de koeien. Desondanks stonden we vanmorgen om half zeven op. Twee witte paarden keken mij aan. Dat schijnen ze vooral midden in de nacht te doen.. Om 9 uur exact startten we de tocht nadat de auto's al op de bestemder plaatsen waren gebracht. Om 12 uur hadden we al 675 meter geklommen en later nog eens 195 meter en dat maakt in totaal dus 870 meter stijgen op een dag minus al de kleine heuveltjes. Bovendien hebben we ca. 18 km. gestrekt gelopen en heeft Frans anderhalve liter water ingenomen en uitgezweten zodat onze inspanningen 'gezien' mogen worden en met name NU ook gevoeld worden. We hebben gelopen tot half zes en de aanblik van de auto deed ons veel genoegen. Nu zijn we weer terug op de camping. Ik heb zojuist eerst de grote tent opgeruimd droog en wel en de kleine zwarte opgezet en nu niet onder een boom waar allerlei takken vanaf (kunnen) vallen. De barbecue staat klaar (zoals ook gisteren) en ik ga u stoppen om te kunnen eten.

Vrijdag, 18/8/00, Scherwiller - Ribeauvillé (23 km)

Vandaag zijn we naar Ribeauvillé  gelopen, alweer een traject waar 6 uur voor staat en waarin 700 meter moest worden geklommen. Dat brengt het totaal aan klimmen op minimaal 3100 meter voor deze week en dat is dan excl. een aantal tussenklimmetjes. Gelopen afstand is moeilijk te berekenen. Volgens de curvimeter van Frans ca. 109 km. Afgelopen nacht heeft het heel lang en bij tijd en wijlen zeer heftig geonweerd. Een paar klappen waren recht boven ons en navenant indrukwekkend. Vanmorgen begon het lopen met regen, jacks, capuchons, poncho en heel veel zweet. Na het eerste halfuur resteerde alleen het ' zweet' dat ons de hele verdere dag begeleid heeft. Geregend heeft het niet meer. De route was als vanouds; lange bospaden, stijgend en dalend, soms wat saai. We kwamen vandaag relatief vaak in de bewoonde wereld onder meer langs een apenpark en een alhier beroemd toeristisch kasteel (Le haut Koeningsbourg). Op het einde van de route passeerden we niet minder dan 3 chateaux, allen uit de 12e eeuw of daaromtrent. Daarna afgedaald naar Ribeauvillé, een historisch stadje vol met toeristen en echte Anton Piecksfeer. Nu zijn we terug op de camping. Hebben aanschouwd hoe een jonge man een tent trachtte op te zetten en ondertussen heb ik mijn tent gekeerd zodat ik vannacht met mijn hoofd bij de ingang liggen kan. Zodadelijk gaan we uit eten en dan morgen terug.

Zaterdag, 19/8/00, 23.35, thuis.

Gisteravond uitstekend uit-gegeten in le Hohwald. Nu zijn we weer thuis. In totaal 1633 km. gereden. Het weer onderweg was rustig, een buitje, meer niet en dat ondanks een weerbericht dat over hagel, felle buien en ernstig onweer sprak.

(Wordt vervolgd)