Augustus 2003
Naar het Meer van Genève

16 t/m 24 augustus 2003, 165 km.

(alle foto's)

Zaterdag 16 augustus.
Naar Montbenoit gereden, plusminus 755 km. en dat is best wel veel. Om 17.00 uur arriveerden we elk voor zich met nauwelijks een verschil in tijd terwijl Frans om half 8 (uit Den Haag) en ik om 9 uur (vanuit Arnhem) vertrokken was. De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat Frans ondertussen nog wel de boodschappen had gedaan. De camping was voortreffelijk; een grote weide met slechts enkele tenten en maar 1 caravannetje.

Aan de overzijde van het restantje van de rivier (na de droogste zomer –bijna- aller tijden) was een groot boerenhuis met een sanitair blokje ‘pour les campeurs’. We hebben op deze camping een voortreffelijke barbecue gehouden en lagen desondanks redelijk op tijd in de respectievelijke tenten. Voor mij was dat het zwarte wildebeast-tentje en voor Frans de grote nieuwe tent. Zo zijn de rollen omgekeerd. De voorafgaande jaren had ik het comfort van de grote tent en hij die van het kleintje.

Zondag 17 augustus.  Saut du Doubs - Le Nid du Fol. 23 km.
De eerste wandeling viel gelijk veel langer uit dan gepland. Op de pedometer eindigde deze dag op 26 km. en zo voelde het ook. Mijn conditie was nog niet best. Slapjes moest ik me de bergen op slepen en al met al was het knap wennen. De route viel al evenzeer tegen. Relatief heel veel asfalt en alleen het gedeelte langs de Frans-Zwitserse grens was een echt GR-traject zij het dat dit heel veel leek op een vergelijkbaar grenstraject dat we vroeger al eens hebben gelopen (hoog, door het bos, om de zoveel meter een heel oude grenspaal en veel mos).

Toen we na het wandelen naar de camping terugreden hoorden we een meteorologische waarschuwing op de radio. Er werd voor het zuiden en oosten van Frankrijk de op een na zwaarste stormwaarschuwing gegeven die men in voorraad heeft. En inderdaad, de lucht werd grijzer en zwarter en het werd heel windstil! Op de camping aangekomen ging ik direct douchen en Frans eerst naar de tent en toen barstte de storm los. Ik hoorde vanuit de douche hoe de storm opkwam en hoe de wind tekeer ging. Frans heeft volgens eigen zeggen een minuut of tien aan de palen van zijn mooie nieuwe onderkomen gehangen en ik heb me uitstekend gedoucht. Gelukkig hebben beide tenten de stormvlaag -die wel heel indrukwekkend was- goed overleefd (hetgeen niet gezegd kon worden van onze overburen; hun tentje eindigde in de vuilnisbak). Ondertussen daalde de temperatuur in 10 minuten van 27 naar 14 graden Celsius en dat is een stuk koeler!! Na afloop van de dit krachtig intermezzo, het was al knap laat, zijn we wezen uiteten. Een voortreffelijk 5-gangen diner voor 20 euro de man en nog echt lekker ook. Verder bliksemde en donderde het nog een poosje door, maar echt bezwaarlijk was dat niet en we hebben goed geslapen.

Maandag 18 augustus. Le Nid du Fol - La Cluse-et-Mijoux. 28 km.
De volgende dag zijn we pas om 8 uur op gestaan en eigenlijk te laat van start gegaan. We moesten vele kilometers maken om de auto's te verplaatsen en bovendien ook nog eens de tenten inpakken. Uiteindelijk (schande, schande!) liepen we pas om half 12 en moesten we nog zo’n 26 km. afleggen. Op de pedometer eindigde deze dag een fiks aantal uren later op 31 km en ook dat voelde zo. De route was nu wel mooi, echt GR, door weilanden, bossen en langs boerenhoeven.

Uiteindelijk kwamen we pas om half 8 bij de auto aan die in Lacluse-et-Mijoux stond nadat we in het staartje van de wandeling nog een steile afdaling bij een fort moesten maken van 220 meter vrijwel recht naar beneden (beneden stond een bordje dat de route ‘degradée’ was).

Al met al liep het tegen negenen voordat we op de camping in Les Hopitaux Neufs arriveerden. Deze camping (wat wil je ook met zo’n naam) was zwaar waardeloos. Kut zonder peer. Veel asfalt, in een soort dal tussen een autoweg en een heuvel en met aan weerszijden een reeks droevige caravans. Enfin, tegen tienen stonden de tenten en om halfelf zaten we aan onze warme Struickmaaltijden (prut uit blik, volgens Frans best te eten, ik ben te verwend!).

prut uit blik...

Dinsdag 19 augustus. La Cluse-et-Mijoux - Les Hôpiteaux-Neufs. 20 km.

Vanmorgen, dinsdag dus, zijn we om 10 over half 8 opgestaan en verlieten we de camping om kwart over negen. Om kwart voor 10 liepen we. Eerst een grote steile berg op met daarbovenop een indrukwekkend oud kasteel, Le Château de Joux.

Daarna mochten we dezelfde berg weer af en daarna weer een andere berg op via smalle klimpaadjes.

Verder hebben we volgens het boekje 20 km en volgens de pedometer 24 km. gelopen. We waren om halfvijf op de camping terug (lopend) en nadat we de andere auto hadden opgehaald en wat boodschappen gedaan hebben we voor het eerst deze reis een poosje gewoon gezeten. Frans heeft ondertussen zijn vele blaren beprikt en beplakt en nu, kwart over 8, zitten we op het terras van een pizzeria te wachten totdat we aandacht krijgen.  Eten  bleek hier overigens uitstekend!

Woensdag 20 augustus. Les Hôpiteaux-Neufs - Mouthe. 23 km.
Vandaag om 7 uur opgestaan (je ziet het; iedere dag een beetje vroeger!) en om half 10 liepen we, vertrekkend vanuit Les Hopitaux Neufs. We begonnen met een klim van 430 metertjes langs een skibaanhelling met stoeltjeslift die nu gebruikt wordt als mountainbike-traject (VTT -vélo tout terrain- zeggen de Fransen).

Na de klim volgde de route de crêtes, een prachtig traject, een beetje te vergelijken met het sentier des crêtes in het Vogezentraject.

Onderweg tweemaal medewandelaars gezien die kennelijk ook de GR5 doen; 2 mannen –veertigers-  niet erg spraakzaam. Na de crêtes volgde een lange lange afdaling door weiden en bossen tot aan uiteindelijk Mouthe (klein Siberië). Een van de vorige winters schijnt het daar minus 40 graden Celsius te zijn geweest, hetgeen fris is. We zitten nu op een zeer natuurlijke camping ‘Le lac des rouges truites’. Het uitzicht is prachtig en het is heel stil. Slechts een koebelletje verstoort de aangename rust en ‘truites’ zijn er in geen velden of wegen te bekennen Al met al vandaag 23 boekjes- en 26 pedokilometers gelopen. Het weer was rustig, aanvankelijk zon, later bewolkt en op het eind een beetje drupregen. Nu schijnt alweer de zon en we gaan douchen en uiteten. Hebben prima gegeten, zij het dat de (knappe) bediening wat traag was: “ tout de suite monsieur!”.

Donderdag 21 augustus. Mouthe - Chapelle-des-Bois. 21 km.

Vandaag zijn we pas om 8 uur opgestaan. Het heeft redelijk wat geregend afgelopen nacht, maar vanmorgen was het droog en dat is het vandaag verder ook wel gebleven, zij het met veel bewolking. Niet koud. We hebben gelopen van Mouthe naar Chapelle des Bois, plusminus 21 km. het was een vlakke wandeling met slechts ėėn lange geleidelijke klim op een stille asfaltweg door een stil bos. Verder was het landschap allemaal wat vlak, veel bos. Eigenlijk was alleen het eerste deel aantrekkelijk, door een open dal oplopend naar een dorpje waar we een koele cola van een schuchter meiske ontvingen. Onderweg werden we ingehaald door een jonge (Nederlandse) man die ook de GR5 liep. Alleen was hij begin april in Schotland begonnen en hij liep hem in één keer uit. Eind september verwacht hij in Nice te arriveren. Hij liep alleen met rugzak, tent enz. in een tempo dat voor ons niet (meer) is weggelegd. Onze eigen zo grote prestaties met zoveel zweet bereikt verschrompelden ter plaatse. Toch waren we trots dat we hem later weer eens inhaalden (hij rustte!) en we hebben vervolgens erg ons best gedaan om eerder in Chapelle te arriveren dan hij zou doen. Dat is dus wel gelukt zij het ten koste van veel zweet! Oh zo! In Chapelle alweer een colaatje (en geld gepind). Een paar tafeltjes verder zaten de beide andere GR-heren aan een copieuze maaltijd. Ook hen liepen we eruit. Voor wat betreft deze dag waren we niet de mindere. Nu gaan we barbecuen en morgen dus weer verder.

Vrijdag 22 augustus. Chapelle-des-Bois - Bief de la Chaille. 26 km.

Vandaag gelopen van Chapelle des Bois naar Auberge de la Jeunesse Bief de la Chaille.  We zijn opgestaan om 7 uur en 10 minuten en liepen om 10 voor 10. Het weer is de hele dag stralend geweest, blauwe lucht en warm. De route was aanvankelijk heel mooi en heel erg omhoog, minstens 300 meter achter elkaar omhoog in het eerste uur zigzaggend de berg op. 

Daarna een poos de crêtes gevolgd heuvel op en heuvel af met af en toe mooie vergezichten over meertjes, weiden en verten.

Daarna weer heel lang door een heel groot bos over hele lange bospaden. Het bos was stil, mooi en groot, maar we kwamen wel regelmatig andere wandlaars tegen, zij het geen bekenden. Na het bos liepen we fout naar beneden de roodwitte seinen volgend en met de mededeling dat we ‘vers le gr5’ gingen. Dat bleek dus fout. Nadat een behulpzame Franse cyclist ons had gewezen waar we waren konden terug naar boven en daarna langs de route  nationale (levensgevaarlijk) naar het eindpunt van de dag (een jeugdherberg waar de auto stond). Nu zitten we alweer te barbecuen en Frans heeft zojuist het lam ingeknipt. In totaal hebben we 28,6 pedokilometers gelopen (dat betekent 26 in het echt, maar wel met heel veel klimmen en dalen).
De camping is onveranderd aangenaam en vannacht wordt het beslist weer koud zoals de afgelopen nacht. De planeet Mars zag ik, vannacht –tijdens een nachtelijke plaspauze- zo groot als laatstelijk de Neanderthalers hem hebben aanschouwd (toevoeging van mijnheer Brons: zo voelde hij zich ook). Dat komt omdat Mars kennelijk in 56000 jaar of zoiets niet zo dicht bij de aarde is gepasseerd. Vanaf onze donkere heuvel met heldere nacht was dat absoluut een bijzonder gezicht.

Zaterdag 23 augustus 2003, Bief  de la Chaille - Nyon. 24 km.
We hebben het meer van Genève gehaald en daarop gedronken met een heel grote Heineken (waar Frans me later nog 20 euro voor wilde laten betalen!). Vertrokken om 10.30 vanuit Bief de la Chaille. Na wat geklim en gerommel bij de grens volgde er een traject door weiden en velden en bossen, glooiend over de hoogvlakte.

Al tamelijk in het begin van de route voelde Frans wat pijn op de borst en ging daardoor langzamer dan gebruikelijk. Na de velden en weiden enz. volgde er een daling van 777 meter over ruwe brede grindwegen waarbij we regelmatig een drukke autoweg moesten oversteken. Onderweg kwamen we weer onze 2 mannen tegen die vertelden dat ook zij met 2 auto’s werken. Zij gaan langzamer dan wij, maar nog wel een weekje door. Ook ontmoetten we onze wandelaar die in Schotland begonnen was. Hij liep nu met een schoonzusje en kind. We hebben even bijgepraat. Hij moet eind september in Nice arriveren en heeft dus nog maar 4 weken te gaan. Voor ons zou dat betekenen 3 maal 2 weken. Het was heet vandaag, boven op de bergen plusminus 23 en beneden veel warmer en geen wolkjes. Na de afdaling volgde nog een weg door een agrarische laagvlakte waar we appeltjes en druiven hebben geplukt van een boom resp. wijngaard zo vol. Heel zoet, heel welkom, ongewassen en vast vol met landbouwgif.

In Nyon zijn we linearecta doorgelopen naar het meer, hebben daar de foto gemaakt en daarna het grote bier genuttigd.

Aan de overzijde van het meer rijzen de hoge alpen op zover je kijken kunt van oost naar west. Volgend jaar zullen we daar moeten beginnen en klimmen. Nu zijn we weer terug in Saint Laurent en nog wat en we wachten op de menukaart. PM. Ik heb nog maar een half tankje benzine en mijn creditkaarten worden door geen enkel tankstation geaccepteerd. Morgen is het zondag en ik weet uit ervaring dat het dan heel lastig is om in Frankrijk te tanken en daar baal ik van.

Mooie afsluitende zin: Je moet een keer belazerd worden. Toelichting. De salade bleek vanavond zonder de kwarteldijtjes want die waren op. Dat geldt ook voor de goedkoopste wijn die Frans had besteld en dus hebben we nu een wijn die très agréable is. Verder was het diner acceptabel (als je honger hebt voegt Frans aan deze observatie toe), de wijn te duur, de biefstuk te rauw en de crème te brulée en de salade ontbeerde zoals gezegd de kwarteldijtjes en daar hadden we ons nu juist zeer op verheugd. Nadat 3 creditcards volgens de juffrouw ' ne marchait pas' hadden gedaan heeft Frans gevraagd of een briefje van 50 euro’s wel wilde marcheren. Dat ging!.

Zondag. Weer terug naar huis. Het was zo mooi weer en absoluut geen dag om de hele dag in de auto te zitten. Maar de plichten wenken weer en dus zijn we naar Nederland teruggereden. Overigens moest ik eerst nog ruim 100 km. afleggen voordat ik eindelijk benzine kon tanken en dat was toen ook wel dringend noodzakelijk. Tegen zessen was vervolgens ieder weer thuis.

Naschrift.

Tijdens de terugreis en na thuiskomst bleek Frans nog steeds last te hebben van pijn op de borst. Hij heeft zich vervolgens toch maar in handen gesteld van zijn geachte collega’s en die hebben hem VIP-behandeld en drie dagen van de straat gehouden. Hij revalideert nu, neemt zich voor iedere dag te trainen en zal volgend jaar de Alpen ophuppelen.

Aan de overzijde van het meer: Het beloofde land?

Wordt vervolgd…………..