6 - 20 Mei 2011, De Laatste Loodjes, Apt - Cassis-sur-Mer, 140 km.


naar fotogalerij

kaart

Vrijdag 6 mei 2011.

Met de auto naar Sancé bij Macon. Achthonderd kilometer vanaf Bemmel resp. Den HaagaagH.  Aardige camping. Gegeten in het campingrestaurant. Couscous met aankleding. Daarna een avondwandeling naar Macon ondernomen, maar daar zijn we uiteindelijk niet aangekomen. Werd te ver. Teruggewandeld langs de Saône en ook dat werd geen succes want daarbij liepen we vast op een soort van schiereiland. Uiteindelijk lagen we om 11 uur in bed.

Zaterdag 7 mei 2011, Apt - Buoux 9 km, 272 m omhoog, 76 m omlaag.

Om 6.59 uur werd ik wreed wakker gemaakt. Daarna de resterende 350 kilometer gereden naar Buoux. Apart was dat Frans en ik beide op de TOMTOM reden, maar dat we toch zo af en toe verschillende routes kregen aangeboden. Na de lunch doorgereden naar Apt en de auto daar op dezelfde parkeerplaats achtergelaten als 2 jaar geleden (Frans wist deze nog feilloos te vinden, ondanks dat het op een achterafpleintje was).


Apt


Daarna een eerste voorzichtige wandeling gemaakt; slechts 9 kilometer: door Apt, over een paar bescheiden bergruggetjes variërend van 250 tot 500 meter hoog. Redelijk mooi, maar ook weer niet zo heel bijzonder. Het weer was prima. Zon, klein beetje sluierbewolking en aangenaam windje. Twee maal ezels gezien (geen spiegel).

Ezel


Na afloop van de wandeling naar de camping in Cucuron. Redelijke camping. Frans heeft z’n nieuwe tent opgezet. Indrukwekkend groot, maar kennelijk niet makkelijk op te zetten. Lijkt geen blijvertje te worden. In het logboek staat ‘zitten nu in kelderrestaurant en het is hier best wel goed’.


Buoux-Cucuron

Zondag 8 mei 2011, Buoux - Cucuron, 17 km, 720 m op en 599 m af.


Kwart over zeven opgestaan, maar we mochten pas om half acht douchen. Na het ontbijt naar Buoux en daarna 17 kilometer gelopen. Daar hebben we dan wel 7 uur en 21 minuten over gedaan. Dat zegt iets over ons en ook iets over de scenery. De lezer moge zelf oordelen. Al met al 600 meter omhoog en ook weer omlaag, maar de paden waren ruw en weerbarstig of zoals Frans vaststelde, niet zoals het hoort voor een Heer met zijn gestel. We zijn over de Crêtes de Luberon gegaan. Het weer was mooi, 25 Celsius en onbewolkt. Het uitzicht (soms) fraai met de Mont Ventoux in de verte. Oude Romaanse kerk gezien en het logboek meldt  ‘zitten nu in restaurant in Cucuron en wachten op ons maal’.


Cucuron-Mirabeau


Maandag 9 mei 2011, Cucuron - Mirabeau, 22,5 km, 150 m op en 207 m af

Jazeker, 22.5 kilometer, maar slechts 150 meter op en af. Gelopen van Cucuron naar Mirabeau. Shame shame; vrijwel alleen over asfalt. Met deze zonde hebben we dan wel 3 zware bergetappes omzeild. Is eigenlijk tegen onze principes, maar het was voor het goede doel want dit jaar moeten we echt wel de Méditerranee bereiken en die is nog ver weg en de tijd is beperkt. De omgeving was prachtig, zeer Frans met wijngaarden (druifjes nog wel heel klein en frisgroen) en soms olijven en kersenboomgaarden. De meeste huizen zijn voorzien van de bekende Provence-kleuren; lichtbeige met blauwe kozijnen en aardkleurige daken. Andermaal prachtig weer, geen wolkje en een roder wordende wandelgenoot. Weer eens een benzineprobleem. In heel Cucuron bleek geen benzinestation en de supermarkt die wel een pomp had bleek op maandag niet open. We moesten op onze laatste drupjes nog 13 kilometer verderop.

Mirabeau-Jouques

Dinsdag 10 mei 2011, Mirabeau - Le Cannet, 16 km, 278 m op en 235 m af.

Gelopen van Mirabeau naar Jouques (Le Cannet, een voorstadje). Al met al 16 kilometer en 300 meter omhoog. Eerst gelopen tot aan de Verdagne. Daar de brug over waarna een hele lange steile klim volgde en vervolgens heel veel typisch GR, door het bos. Slechte GR-aanduidingen en dus ook  een stuk verkeerd gelopen. Over de 16 kilometer plus vergissing hebben we 6 uur gedaan. Tja, we zijn zo jong niet meer! Na afloop op zoek naar een camping en die vonden we uiteindelijk na lang rijden in La Verdière. Mooie camping, heel verzorgd, biljard gras, maar te ver weg om daar een paar dagen te blijven. Frans reed nog even een heel verzorgd lantaarnpaaltje aan diggelen, maar eerlijk is eerlijk, dat paaltje stond misplaatst.


11 mei


Woensdag, 11 mei 2011, Le Cannet - Vauvenargues, 16 km, 689 m. op en 628 m af

Gelopen van Le Cannet naar Vauvenargues. Alweer 16 kilometer en ditmaal 689 meter omhoog en bijna evenzoveel (steil) omlaag. Op een gegeven moment was de GR compleet onvindbaar en hebben we een stukje over de weg moeten lopen. Daarna door een heel droog bos met uiteindelijk zicht op de Montagne Sainte Victoire, de grote uitdaging voor morgen. Kregen alvast kriebels en bezorgde gevoelens. Het logboek meldt ‘zitten nu op camping in het oude plaatsje Puyloubier in een (veel te) duur restaurant’.


12 mei Ste Victoire


Donderdag, 12 mei 2011, Vauvenargues - Puyloubier, 22 km, ca. 1000 meter op en af.

De pièce de résistance van deze reis. Gepland was 750 meter omhoog, gevolgd door 22 kilometers over de crêtes met daarna een even grote afdaling. Het bleken minder kilometers (hoewel, niet zo heel veel minder!), maar het terrein op de crêtes bleek veel en veel zwaarder dan we hadden voorzien; heel ruwe route, geitenpaden –als die er al waren- en voortdurend omhoog en omlaag; soms echt handen en voetenwerk en zelfs een stukje langs de ketting. Loodzwaar, heus waar! Bovendien was het warm en geen schaduw. We zijn dan ook beiden verbrand. Het traject liep van Vauvenargues naar Puyloubier en ging dus helemaal over de kim van de Montagne de Sainte Victoire. In totaal 10 uur gelopen met veel korte pauzes. Eerst heel lang naar boven eindigend bij een eeuwenoude Prieuré. Daarna klauterend, klimmend en zuchtend verder langs de crêtes.

deuk

Op een gegeven moment arriveerden we op een plateau en konden we van daaruit de rest van het traject overzien. Het werd ons angstig te moede. Dat traject ging eerst een heel stuk omlaag om daarna nog meer en heel steil naar boven en daarachter zagen we alweer de volgende deuk in de route.

Crêtes

Het was toen al zo’n uur of 3 in de warme middag en Frans had het grootste deel van zijn watervoorraad al verbruikt en eten lukte hem al helemaal niet meer. Wonderlijk is dat. Grote inspanning, zo zou je zeggen, vraagt om energie en dus voedsel, maar stopt kennelijk ook de eetlust. Gelukkig was de GR op een enkele uitzondering na goed aangegeven. Dat gaf weer vertrouwen, maar toch, we hadden het er zwaar mee, heel zwaar!

Bastard


Uiteindelijk hebben we de BASTARD ofwel HET BEEST bedwongen. Daarna volgde tot slot een heel lange en steile afdaling naar Puyloubier alwaar bier wachtte. Daarna moesten we ook nog de auto ophalen en om half tien ’s avonds hebben we een blik Lentilles met worstjes opengemaakt en met een fles wijn de dag afgesloten; moe maar zoals dat heet, voldaan. En, oh ja, het uitzicht daarboven was wel heel prachtig. In een woord, schitterend.


 13 mei

 op de achtergrond de Montagne de Ste. Victoire

Vrijdag, 13 mei 2011, Puyloubier - Trets, 11 km, 138 m. dalen

Uitgeslapen tot 8 uur. Toen we wilden vertrekken konden we de camping niet betalen omdat de receptie gesloten was. Duurde een poosje voordat er iemand kwam opdagen. Daar hebben we dus netjes op gewacht aangezien Frans nu eenmaal braaf en eerlijk is. Daarna de auto weggebracht naar Trets. Vervolgens gelopen van Puyloubier naar Trets. Elf kilometer zachtjes glooiend naar beneden; appeltje-eitje! Tussen de wijngaarden, maar wel in de volle zon. Kortom, een ontspannen wandelingetje. Vervolgens naar de camping in Saint Zaccharie. De camping lag aan het einde van een lange onverharde stofweg. Verder wel goed. Van 5 tot 7 geluierd (voor het eerst tijdens deze reis!). Daarna naar pizzeria en prima gegeten.


14 Mei


Zaterdag 14 mei 2011, Trets
- Saint Zaccharie; 9 kilometer, 415 meter omhoog en 920 omlaag.

Weer was alweer mooi. De dag was een makkie. Eerst omhoog naar een oud kloostertje met uitkijktoren. Toen Frans nog jong en mooi was, was hij daar ook al eens geweest.


1985

1985

Dus vergelijkende foto’s gemaakt (de oudere foto’s winnen). Bij het kloostertje waren een aantal Franse gezinnen aan het barbecueën. Heerlijke geuren, maar wij kregen niets. Uitzicht mooi. Daarna verder dalen en om 4 uur waren we terug op de camping. Getriktrakt (niet eerlijk, 3 x verloren, vals spel). Tot slot in Trets bij pizzeria gegeten. Vandaag geen keuze uit het menu. Dat was aan de zondag voorbehouden en dus werd het pizza.


1985-2     15 Mei

Zondag, 15 mei 2011,Saint Zaccharie naar de Hôtellerie de la Sainte Baume, 15 km, 419 m. op.


Frans was ook daar vroeger al eens geweest en bewaarde nog bijzondere herinneringen aan een algenmaaltijd. Vandaag was deze niet voorradig. Route vooral door het bos met slechts een enkele keer een vergezicht. Omhoog 419 meter en maar 16 gedaald.

veni vidi foetsji

Veni, vidi, foetsji


Vandaag stak de mistral op. Storm! Koel, maar wel met een strakblauwe lucht. Al we die mistral boven op de Sainte Victoire hadden gehad was het niet goed met ons afgelopen. We eindigden op een 2-sterrencamping, een beetje een woonwagenkamp. Hadden heel veel moeite om de pennen de (rots)grond in te krijgen, kortom niet zo heel geweldig.

Ste Baume

Enfin.... La Méditerranée


Maandag, 16 mei 2011, Sainte Baume - Col de l'Ange, 15 km, 367 m op en 786 m af.

Prachtige dag. Strakblauw en geen mistral meer. Gelopen van Sainte Baume naar Col de l'Ange. Vijftien kilometer, 450 omhoog en 786 omlaag. Eerst klimmen tot boven de boomgrens. Daarna bovenlangs over ruwe paden en langs een radiozender die van grote afstand te zien was en bleef. Boven gingen we over de kim en toen voor het eerst na 15 jaar wandelen, ploeteren, afzien, zweten en vooral genieten ZAGEN WE DE MIDDELLANDSE ZEE !!!!!!! Wazig, in de verte maar onmiskenbaar. Het doel komt in zicht.

16 Mei



We vervolgden over de crêtes met links in de verte de zee en rechts uitzicht over een golvend landschap met in de verte de Montagne Sainte Victoire (de bastard!). Over de hele crêtes van de Montagne de la Sainte Baume gelopen. Daarna volgde de daling over rotsachtige geitenpaadjes door groene bergen met mooie vergezichten. De hele dag geen mens gezien. Gelopen tot 7 uur in de avond. Al met al best wel een beetje zwaar, maar zeer voldaan na afloop.

17 Mei


Dinsdag, 17 mei 2011, Col de l'Ange Cassis-sur-Mer, 18 km, 450 m op en en 500 m af.

Gelopen van Col de l'Ange naar de camping in Cassis sur Mer. Was een pittige tocht. Eerst door de bergen, stijgend en dalend met toenemend zicht op zee. We meenden Marseille in de verte te zien, maar dat bleek La Ciotat te zijn. Al met al 7 uur gelopen, 450 omhoog en 750 omlaag. Natuurlijk was ook deze dag het weer mooi, wordt eentonig. Het laatste stuk van de route liep langs de autoweg en was onaangenaam. We kozen ervoor niet door te lopen naar het strand, maar dat moment suprême te bewaren voor de volgende dag. Uiteindelijk kwamen we na veel gedoe op een camping boven Cassis, een terrascamping. Gegeten uit blik, niet om over naar huis te schrijven.

18 Mei


Woensdag, 18 mei 2011.

SLOTACCOORD!
Eerst lekker uitgeslapen, boekje gelezen. Om half twaalf op ons dooie akkertje richting strand gekuierd (alsof we het onvermijdelijke einde van de tocht nog even wilden uitstellen). Het strand was klein en druk bemenst, eigenlijk niet zo heel geschikt om symbolisch de voeten te dopen. Toch maar wel gedaan en foto- en videosessie gemaakt.

EN DAT WAS HET DAN!


Beetje raar. Er zou een groot gevoel van geleverde prestatie en euforie moeten zijn, maar uiteindelijk was het tamelijk gewoon en alledaags. Waarmee maar weer eens is bewezen dat het gaat om de tocht en niet om het aankomen. Frans sms’te naar huis en kreeg daar een mooie respons op van diverse Bronsjes. Daarna gezwommen in de zee die nog niet echt warm was, Cassis bekeken en weer terug naar de camping (107 meter hoger).

geen YY

geen YY, maar de bibliotheek


We hebben niet onderzocht of er wel of niet een YY of vergelijkbare voorziening was en het exquise diner dat we ons 15 jaar in het vooruitzicht hadden gesteld materialiseerde zich als een bescheiden maaltijd in een bescheiden zijstraatje. Maar ach, een mens moet de betrekkelijkheid der dingen blijven zien. Op de camping triktrak gespeeld waarbij een beetje gerechtigheid tot stand kwam.

trictrac


En het logboek meldt tot slot  ‘zitten nu in restaurant, althans aan een tafeltje op een stoeltje in een straatje en proosten op moeder Brons die de wijn betaalt’.

Hier eindigde het logboek. Het verdere verslag is retrospectief uit het geheugen opgediept.


Auf
                Kengert
Donderdag, 19 mei 2011, camping Auf Kengert, Larochette

Vroeg op pad, ditmaal met de auto en richting huis. Lange rit gemaakt tot in Luxemburg. Daar bij Larochette op een camping (waar we vroeger ook el eens waren geweest). De sfeer was noordelijk en koel. Wij waren de enigen op het grote lege glooiende veld met daarachter nevelige donkergroene en vanzelfsprekend fluisterende bossen. Het eten in het camping restaurant was voortreffelijk. Geen Franse liflafjes, maar robuuste Hollandse friet met een eerlijk stuk vlees enz.

Nommern


Vrijdag, 20 mei 2011. Laatste dag van de grote reis.

Opgestaan. Wandeling gemaakt door grote bossen in de buurt van Nommern, maar de herinnering van vroeger liet ons in de steek en we konden de route die we dachten te gaan lopen niet goed vinden. Neemt niet weg dat het een aardige wandeling  was door een groot dennenachtig bos.
Daarna in de auto en ieder zijns weegs naar huis.   

Eind van al??

We hebben besloten vanaf ons beginpunt, de Pietersberg in Maastricht, de route in noordelijke richting uit te breiden, te beginnen met het Pieterpad, richting Noordkaap, dus:

wordt vervolgdwordt vervolgd

wordt vervolgd

home